Dag 8: Bezoek tehuis en vindplaats

Wederom een belangrijke dag vandaag want vandaag gaan we naar het tehuis waar Esmee vandaan komt en naar de vindplaats. Het is een dik uur rijden naar Qingyuan, een stad met 350.000 inwoners, voor de begrippen hier een kleine stad. De mensen zijn er arm en er is niet veel industrie. Men leeft hier voornamelijk van de landbouw.

Om een uur of 10 kwamen we aan bij het tehuis waar we hartelijk weren ontvangen door Mw Tang (afdelingshoofd van de kinderen). Het is een mooi gebouw en alles ziet er netjes uit. We werden in een aparte zaal welkom geheten en er werden kado's uitgewisseld, een traditie hier. We hadden luiers en voeding meegenomen en onze kleertjes die we afgelopen dinsdag vergeten waren af te geven. Wij kregen een prachtig fotoboekje van Esmee met foto's die in de laatste dagen voor de overdracht waren gemaakt. Ook kregen we een "vaantje" van het tehuis, iets wat zeker een mooi plaatsje gaat krijgen thuis!

Toen we in die ontvangstruimte zaten, liep er een nanny voorbij die meteen naar binnen kwam toen ze Esmee zag. Ik was blij dat ze in de heupdrager zat anders had ze har vast en zeker van mijn schoot getrokken. Het was wel aandoenlijk, het was wel duidelijk dat deze nanny erg veel om Esmee gaf.

Na de nodige fotomomenten zijn we naar de ruimte gegaan waar de kinderen zaten en wat er dan met je gebeurt, is niet te beschrijven....Dit is de plek waar Esmee een jaar van haar leventje heeft door gebracht.... Er waren ongeveer 8 nanny's en ze vonden het allemaal prachtig dat ze Esmee en Liv weer zagen. Mooi om te zien en ook heel fijn dat ze zo begaan zijn met de kinderen. Er waren ook kinderen die gehandicapt waren, met een waterhoofdje en geestelijk gehandicapte kinderen. Ook hele kleine baby's van misschien maar een paar weken oud lagen in doeken gewikkeld op de grond. In totaal leefden hier gemiddeld zo'n 70 a 80 kinderen tot 8 jaar in verschillende groepen. Aan de andere kant van het gebouw was een soort bejaardentehuis. We mochten helaas niet filmen in de ruimtes waar de kinderen waren maar deze beelden staan voor altijd op ons netvlies....

Toen gingen we naar de slaapzaal waar men ons de bedjes aanwees. Liv en Esmee bleken naast elkaar te slapen maar of dat ook echt zo is weet ik niet. De nanny die Esmee herkende was er ook. Ze kon het nu niet meer aan en werd echt erg emotioneel. Ze huilde hevig en liep weg omdat ze het te moeilijk vond worden. Ik zag haar in een andere kamer haar tranen wegvegen... We kregen de indruk dat Esmee hier erg geliefd was, maar wat wil je ook met zo'n prachtig koppie!

Na deze emotionele happening zijn we naar de vindplaats gereden van Liv en Esmee, gelukkig waren deze dichtbij. Ook weer erg emotioneel.... Wat een moment was dat, dat je op de plaats staan waar je kindje is achter gelaten door een vader en een moeder die geen andere uitweg meer zagen...Dit was erg heftig maar gelijk ook zo waardevol om te zien.

Nadat alle tranen waren gedroogd zijn we gaan lunchen met Mw Tang en haar gevolg. De luch bestond uit de specialiteiten van de regio en we kregen de mogelijkheid om vragen te stellen. Esmee amuseerde zich prima en heeft 3 broodjes weggewerkt waar Mw Tang erg om moest lachen! We hebben de visitekaartjes van Mw Tang en de directeur gekregen en met nadruk werd gezegd dat ze het erg op prijs zouden stellen als we ze op de hoogte zouden houden van alle ontwikkelingen van Esmee. gaan we ook zeker doen!

Wat een dag om nooit meer te vergeten......